Przypomnijmy, że w latach 60. i 70. ubiegłego wieku sekcja bokserska Widzewa była jedną z wiodących w Klubie. "Przełomowym w historii boksu w RTS był rok 1960. Wtedy to właśnie na mistrzostwach Polski juniorów złoty medal zdobył Zdzisław Drożdżal. Sukces wychowanka trenera Henryka Popielatego wywołał w Klubie niebywały entuzjazm i był zapowiedzią dalszych sukcesów" - tak o wyczynie Drożdżala (na zdjęciu powyżej z lewej strony) napisano w oficjalnej monografii wydanej z okazji 75-lecia RTS Widzew.

Drożdżal wkrótce przeszedł do kategorii seniorów, gdzie święcił swoje największe triumfy w karierze na bokserskich ringach. W 1962 roku na mistrzostwach Polski w Rzeszowie zdobył srebrny medal w wadze muszej, a cztery lata później w tej samej wadze wywaczył brąz podczas krajowych mistrzostw we Wrocławiu.

Wreszcie w 1967 roku, na mistrzostwach Polski rozgrywanych w rodzinnej Łodzi, Zdzisław Drożdżal sięgnął po tytuł krajowego czempiona w wadze muszej. - Najtrudniejszą walkę stoczyłem z J. Wichmanem, chociaż i na Kujawę w finale trzeba było uważać. Szalenie cieszę się ze zwycięstwa - mówił tuż po tym sukcesie w wywiadzie dla "Dziennika Łódzkiego".

Wtedy miał już na koncie stoczonych 140 walk, z których tylko 30 przegrał i 5 zremisował. Mógł też pochwalić się występami w reprezentacji Polski. Co ciekawe, Zdzisław Drożdżal w pierwszych latach swojej sportowej kariery był również lekkoatletą. Biegał na dystansach 800 i 1500 m.

Jako zawodnik sekcji bokserskiej RTS Widzew łączył sportową karierę z zawodową pracą w ówczesnych Widzewskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. 1 Maja, gdzie był hydraulikiem. W tym zawodzie pracował również po zakończeniu bokserskiej kariery.

Zdzisława Drożdżala zapamiętamy jako jednego z najlepszych i zarazem najbardziej zasłużonych zawodników w historii sekcji bokserskiej Klubu i zarazem jednego z najbardziej utytułowanych sportowców RTS Widzew Łódź.

W imieniu Klubu składamy kondolencje rodzinie i bliskim Zdzisława Drożdżala.