Trudno nie dziwić się takiej opinii części kibiców, gdy spojrzy się na wcześniejszą historię bezpośrednich spotkań obu drużyn. Na jej samym początku kluby spotykały się regularnie w mistrzostwach Łodzi, ale derbowe spotkania widzewiaków z ełkaesiakami zakończyły się raptem po czterech sezonach z powodu wybuchu I wojny światowej, o czym można przeczytać w tekście przedstawiającym tamten okres piłkarskiej rywalizacji w Łodzi.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku szybko do aktywności wróciły też kluby sportowe i już na początku lat 20. ruszyła rywalizacja w lokalnych rozgrywkach oraz o mistrzostwo Polski. W 1922 roku w łódzkiej Klasie C wystartował reaktywowany Widzew, który okazał się najlepszy i awansował do Klasy B. Przez trzy kolejne kolejne lata widzewiacy grali w tej lidze, w której nie było ŁKS-u.

Widzew rozegrał w tym czasie tylko kilka meczów towarzyskich z tym rywalem, i to przeważnie z drugim zespołem. Dopiero w 1926 roku doszło do trzech meczów z ŁKS-em w oficjalnych rozgrywkach. Najpierw w lokalnych eliminacjach Pucharu PZPN Widzew (na zdjęciu tytułowym drużyna RTS po jednym z meczów w tamtym roku) uległ derbowym rywalom 0:3. Potem oba zespoły spotkały się w Klasie A, której mistrz zyskiwał prawo występów w rozgrywkach centralnych o mistrzostwo Polski.

Łódzkim czempionem nie został wtedy ani Widzew, ani ŁKS, tylko nieistniejący już Klub Turystów. Za to w derbowych meczach widzewiaków i ełkaesiaków górą byli ci drudzy, wygrywając 5:2 i 7:1. Jak się okazało, były to pierwsze i zarazem ostatnie oficjalne mecze obu drużyn w okresie II Rzeczpospolitej. Przez kolejne lata aż do 1939 roku ŁKS grał w w wyższych ligach i oba kluby rozgrywały między sobą tylko towarzyskie spotkania.

Do ligowej rywalizacji powróciły dopiero w drugiej połowie lat 40. Najpierw Widzew i ŁKS spotkały się w rozgrywkach łódzkiej ligi okręgowej w sezonie 1945-1946, ale już dwa lata później zmierzyły się ze sobą w pierwszym po II wojnie światowej sezonie rozgrywek ekstraklasy. Do premierowych derbów z udziałem obu klubów w najwyższej lidze doszło 3 czerwca 1948 roku na stadionie ŁKS-u. Formalnym gospodarzem spotkania był Widzew, który jednak zdecydowanie uległ rywalom 2:6. Oba gole dla RTS strzelił wtedy Bolesław Fornalczyk, a mecz oglądało 7 tysięcy kibiców.

W rozegranym 9 września 1948 r. rewanżu ponownie górą był ŁKS (6:1), choć to widzewiacy prowadzili od 4. minuty po golu Mariana Okupińskiego. Tym razem ligowe derby Łodzi obejrzało 10 tysięcy widzów. Na koniec sezonu Widzew pożegnał się z ekstraklasą, a łódzcy kibice z piłkarskimi derbami w ekstraklasie aż na 27 lat. Obie drużyny do bezpośredniej rywalizacji w oficjalnych meczach wróciły dopiero w 1975 roku, gdy widzewiacy pod wodzą trenera Leszka Jezierskiego awansowali do krajowej elity na o wiele dłużej niż ich poprzednicy z 1948 roku.