„By ambitny cel awansu stał się realny trzeba nie tylko zwyciężać na własnym boisku, ale również podczas wyjazdowych potyczek. (…) Trener Paweł Kowalski zdaje sobie doskonale sprawę z tego, że czas najwyższy ruszyć do przodu. A do tego potrzebne są punkty i zwycięstwa” – tak pisano w „Dzienniku Łódzkim” 8 sierpnia 1990 roku, w dniu pierwszego w historii Widzewa meczu z Miedzią Legnica.

Ówczesna drużyna RTS-u była spadkowiczem z ekstraklasy, a sezon na jej zapleczu rozpoczęła niespodziewanie od dwóch remisów ze Stalą Rzeszów i Szombierkami Bytom. Paweł Kowalski miał wtedy do dyspozycji solidny zespół (na zdjęciu powyżej), w którym pozostała większość czołowych piłkarzy z poprzedniego sezonu w najwyższej lidze. Byli to m.in. Wiesław Cisek, Tomasz Łapiński, Mirosław Myśliński, Marek Podsiadło i Jacek Bayer.

Dlatego kibice Widzewa liczyli na to, że w Legnicy ich zespół wreszcie wygra i zacznie dominować w rozgrywkach II ligi. Rzeczywistość okazała się zupełnie inna… Wprawdzie do przerwy czerwono-biało-czerwoni remisowali bezbramkowo z gospodarzami, ale po kolejnych 45 minutach i końcu spotkania Widzewiacy wracali do Łodzi z bagażem czterech bramek.

Zespół trenera Kowalskiego dał się zaskoczyć gospodarzom tuż po przerwie. Najpierw Artur Wójcik strzelił na 1:0 w 51. minucie, a już po kolejnych dwóch minutach było 2:0 dla Miedzi i po meczu. Widzew próbował strzelić kontaktowego gola, ale to miejscowi w 80. minucie podwyższyli na 3:0. Ostatecznie skończyło się porażką łodzian 1:4, a następnego dnia wspomniany „Dziennik Łódzki” zamieścił tylko krótki komentarz z tego spotkania zatytułowany wymownym „To niemożliwe…”

Oby teraz wreszcie możliwe okazało się zwycięstwo drużyny Widzewa Łódź na stadionie w Legnicy. Bo jak dotąd zespół RTS-u jeszcze nie wygrał z Miedzią na jej boisku.

Bilans meczów Widzew Łódź – Miedź Legnica:

I liga: 7 (1-4-2) 8-12*