Przedwojenna Łódź pełna była miejsc, gdzie zawodnicy klubów reprezentujących wielokulturowy tygiel mogli rywalizować poprzez uprawianie sportu. Wśród nich byli również piłkarze i zawodnicy klubu RTS Widzew Łódź, którzy przed uzyskaniem od magistratu własnej bazy, często musieli błąkać się po mieście w poszukiwaniu miejsc do uprawniania sportu

Na liście ważnych obiektów na sportowej mapie Łodzi, na których swoje mecze rozgrywali przed 1939 roku piłkarze RTS, należy umieścić kilka kluczowych punktów, przede wszystkim boisko przy Wodnej 34, stadion IKP przy Ogrodowej, boisko WiMy czy w końcu parcela przy Rokicińskiej 28b, która stała się przedwojennym domem dla Robotniczego Towarzystwa Sportowego. Specjalnie dla kibiców Widzewa stworzyliśmy plan wycieczki śladem tych miejsc, na podstawie dostępnych, archiwalnych fotografii.

Naszą wirtualną wyprawę rozpoczniemy od Serca Łodzi, czyli dzisiejszego domu Widzewa. W tym miejscu przed wojną znajdowało się boisko zespołu Widzewskiej Manufaktury, czyli WiMy. Nieposiadający swojego boiska "robociarze" regularnie wynajmowali plac od swoich lokalnych rywali, z którymi często... byli myleni! W relacjach z epoki dziennikarzom zdarzało się pomylić jeden z widzewskich zespołów z jego dzielnicowym przeciwnikiem.

Boisko WiMy na rogatkach ówczesnej Łodzi było praktycznie identycznie umiejscowione jak to dzisiejsze. Na terenie obiektu znajdowała się drewniana trybuna, która zlokalizowana była w zbliżonym miejscu do popularnej "krytej", czyli zadaszonego sektora stadionu Widzewa wybudowanego pod koniec XX wieku. Dziś próżno szukać wokół murawy charakterystycznej bieżni i kortów. Punktem orientacyjnym, który może nam pomóc zlokalizować boisko są tory kolejowe, które już od ponad stu lat prowadzą na dworzec Łódź Fabryczna.

Następny przystanek wycieczki to ulica Rokicińska 28b, czyli dom "proletariuszy" w latach 1930-1939. Dziś trudno sobie wyobrazić, że znajdowało się tutaj jakiekolwiek boisko, bo ówczesny plac sportowy znajdował się w miejscu dzisiejszego torowiska tramwajowego i trzypasmowej drogi w stronę centrum Łodzi. Stadion padł ofiarą decyzji o wybudowaniu trasy WZ i wyburzenia całej północnej pierzei ówczesnej ulicy Głównej/Armii Czerwonej pod poszerzenie arterii.
Powyższe zdjęcie przedstawia boisko do gry w siatkówkę oraz zawodników RTS w trakcie meczu. Lokalizację wykonania fotografii możemy ustalić dzięki istnieniu do dzisiaj frontowych kamienic pod adresem Piłsudskiego 127, niedaleko skrzyżowania z ulicą Paryską. 

Dalej pozostaniemy na terenie dawnego boiska przy Rokicińskiej, ale przesuniemy się bardziej na zachód, w stronę skrzyżowania alei Piłsudskiego i ul.cSarniej. Wędrując w tym miejscu 80 lat temu, przesuwalibyśmy się wzdłuż bieżni lekkoatletycznej.

Dziś możemy zorientować się w terenie i porównać zmiany, jakie zaszły w okolicy, dzięki dwupiętrowej, narożnej kamienicy tworzącej południową pierzeję Piłsudskiego, a kiedyś Rokicińskiej, uwiecznionej na zdjęciu. Oglądając fotografię, możemy odczuć kameralny charakter ówczesnej ulicy, zupełnie różny od dzisiejszego, głośnego wyglądu ważnej arterii komunikacyjnej.
Poruszamy się dalej na zachód, by przy ulicy Wodnej skierować się na północ. Tam, tuż za dawnym Wodnym Rynkiem, znajdowało się jedno z najważniejszych boisk na terenie miasta, na którym swoje mecze jako gospodarz rozgrywali Turyści Łódź, ale i piłkarze RTS wielokrotnie przyjmowali tam przeciwników.

Boisko zlokalizowane było za domami robotników zakładów Scheiblera, w cieniu fabryki Jarocińskiego. Po murawie nie ma już śladu, a obecnie znajduje się tu skwer i targowisko. Plac do gry był ulokowany w osi wschód zachód równolegle do alei Piłsudskiego i ulicy Nawrot. 90 lat temu to miejsce było dużo mniej zadrzewione, a na archiwalnych fotografiach możemy zauważyć istniejącą do dziś kamienicę przy ulicy Nawrot oraz budynek dawnej łaźni przy skrzyżowaniu z ulicą Wodną.
Ostatni przystanek naszej wirtualnej wyprawy wypada na obiekcie IKP, w sąsiedztwie fabrycznego imperium Izraela Poznańskiego. Otoczenie dawnego stadionu przez lata wiele się nie zmieniło, a w zorientowaniu się w terenie pomogą nam domy robotnicze, oficyny kamienic ulicy Ogrodowej oraz budynek ówczesnej szkoły, później Izby Skarbowej. Dawniej w najbliższym sąsiedztwie znajdowała się również bocznica kolejowa doprowadzona do zakładów Poznańskiego.
Na boisku IKP rozgrywano mecze piłkarskie, ale rywalizowali też reprezentanci innych dyscyplin, a na potwierdzenie tego faktu możemy spojrzeć na kolejne czarno-białe zdjęcie, na którymuwieczniono przedstawicieli sekcji siatkówki Widzewa. 

Tutaj kończymy wycieczkę śladem boisk, na których występowali widzewiacy w okresie dwudziestolecia międzywojennego. By jeszcze lepiej wczuć się w klimat epoki polecamy lekturę książki "Widzew Łódź. Dzieje Międzywojenne". Dzieło autorstwa braci Tomasza i Włodzimierza Gawroński jest dostępne w oficjalnym sklepie klubu.